Kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego  /św. proboszcz z Ars /

Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów, zapoczątkowany przez Jana Pawła II 23.VI.1995r., obchodzimy w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, w piątek po Oktawie Bożego Ciała. Ten piękny dzień został podarowany przez Boga kapłanom, aby zatrzymali się przy Chrystusie, utkwili w Nim wzrok i tak jak św. Jan Apostoł podczas Ostatniej Wieczerzy, oparli głowę na piersi Jezusa i wsłuchiwali się w bicie Jego Serca, by odkrywać tam tylko Miłość i nią napełniać swoje serca.

Jest to także czas osobistej, cichej, płynącej z serca modlitwy, zaczerpniętej od Lanspergiusa, kartuza:

Jezu, rozkoszy serca mego, racz przyjąć moje serce i daj mi Twoje lub przynajmniej podobne do Twojego.(…) Poprzez naśladowanie Ciebie będę zawsze czynił wszystko to, co się podoba Twemu Ojcu i kochał tylko Boga. Z pomocą Twojej łaski będę Ci wierny i zachowam swą duszę w nieskalanej czystości i głębokiej pokorze. (…) Niech moje serce będzie zamknięte dla diabla, odsunięte od świata i umarłe dla siebie samego. Niech będzie chronione od ataku złych namiętności.

W tym szczególnym dniu, wszyscy zaproszeni jesteśmy do zgłębiania tajemnicy kapłaństwa. Pomocą nam będą cenne rozważania św. Jana Pawła II- „Być kapłanem dzisiaj”. Co znaczy być kapłanem? Według św. Pawła, kapłan jest przede wszystkim szafarzem Bożych tajemnic:

„Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych! A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny” (1 Kor 4,1-2). (…) Szafarz nie jest właścicielem. Jest tym, któremu właściciel powierza swoje dobra, ażeby nimi zarządzał w sposób sprawiedliwy i odpowiedzialny. Tak właśnie kapłan otrzymuje od Chrystusa dobra zbawienia, ażeby je we właściwy sposób rozdzielał ludziom, do których jest posłany. Chodzi o dobra wiary. I dlatego też kapłan jest człowiekiem słowa Bożego, człowiekiem sakramentu, człowiekiem „tajemnicy wiary”. (…) Kapłan obcujący nieustannie ze świętością Boga wezwany jest, aby stać się świętym. (…) Wynika stąd przede wszystkim wielka potrzeba modlitwy w życiu kapłana, która płynie ze świętości Boga i zarazem jest odpowiedzią na tę świętość. Napisałem kiedyś: „Modlitwa tworzy kapłana i kapłan tworzy się poprzez modlitwę”. Tak, kapłan winien być przede wszystkim człowiekiem modlitwy, przekonanym, że czas przeznaczony na bliski kontakt z Bogiem jest czasem najlepiej wykorzystanym, ponieważ wspomaga nie tylko jego samego, ale i pracę apostolską. (….) Chrystus potrzebuje kapłanów świętych! Świat dzisiejszy woła o kapłanów świętych! Tylko kapłan święty może stać się w dzisiejszym, coraz bardziej zsekularyzowanym świecie przejrzystym świadkiem Chrystusa i Jego Ewangelii. Tylko w ten sposób kapłan może stawać się dla ludzi przewodnikiem i nauczycielem na drodze do świętości, a ludzie – zwłaszcza młodzi – na takiego przewodnika czekają.”

Dziękujmy Bogu za dar każdego kapłana, który z miłością spełnia misję Chrystusa. Prośmy Jezusa słowami św. Teresy od Dzieciątka Jezus o łaskę pełnych pokory i miłości, oddanych Bogu i ludziom duszpasterzy.

O Jezu, Wieczny Najwyższy Kapłanie, miej swoich kapłanów w opiece Twego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może szkodzić.
Zachowaj nieskalane ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała.
Zachowaj w czystości ich wargi, które są czerwone od Twojej Najdroższej Krwi.
Zachowaj w czystości i wolności od spraw ziemskich ich serca, naznaczone wzniosłym piętnem Twojego pełnego chwały kapłaństwa.
Pozwól im wzrastać w miłości i wierności Tobie i strzeż ich przed zakażeniem świata.
Daj im siłę przemiany chleba i wina, a także siłę przemiany serc.
Pobłogosław ich pracę bogactwem owoców i użycz im następnie korony wiecznego żywota. Amen.

Nie ustawajmy też w modlitwie błagalnej o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, bo żniwo wielkie, ale robotników mało. Wszystkim Kapłanom, w tym dniu szczególnym, z głębi serca życzymy powtarzając za św. Piotrem Apostołem : „Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu.” (1 P 5,8-9)

Z darem modlitwy,

s. Teresa Kalska CST